Czasopisma Warszawa

Opis oferty

Gazeta ta może sprawić ogromną radość oraz mile zaskoczyć osobę która urodziła się tego dnia . Gazeta przypomina o wszystkim co działo się danego dnia. Gazeta może być źródłem interesujących wspomnień o czasach minionych . Z gazety dowiesz się jak wyglądało życie Twoich przodków pradziadków dziadków rodziców . Egzemplarz z racji wieku posiada pożółknięte strony oraz niektóre są podpisane. Przekrój – polskie czasopismo społeczno-kulturalne[6] wydawane w latach 1945–2013 w Krakowie (w latach 2002–2009 w Warszawie) jako tygodnik i ponownie od 2016 roku w Warszawie jako kwartalnik (od numeru 3556). PRZE KROJ tygodnia Numer niniejszy został oddany do druku 26 maja 1958 roku. Naklad 450.000 egzemplarzy Konferencja Obrady na najwyższym szczeblu toczyły się przez pięć dni w Moskwie. Obecni byli pierwsi se- kretarze partii z Albanii, Bułgarii, Czechosłowacji, NRD, Polski, Rumunii, Wę- gier i ZSRR, oraz premierzy i inni czołowi działacze. Właściwie były to dwie konferencje: 1) Konferencja przedstawi- cieli partii tych państw, jako członków Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej. Ucze- stniczyli pierwsi sekretarze, premierzy i czołowi kierowni- cy życia gospodarczego (z Fol- ski obok Władysława Gomułki i Józefa Cyrankiewicza także przewodniczący komisji plano- wania Jędrychowski i wicepre- mier Jaroszewicz). 2) Sesja politycznego komite- tu doradczego państw Paktu Warszawskiego. Prócz premie- rów uczestniczyli w niej mini- strowie spraw zagranicznych i obrony (z Polski min. Rapacki i gen. Spychalski). Co uchwalono? Wytyczne dotyczące dalszej współpracy gospo- darczej i koordynacji pla- nów poszczególnych państw. - Nowe propozycje zmie- rzające do utrwalenia po- koju w Europie nie opu- blikowane jeszcze w mo- mencie gdy oddajemy nu- mer do druku. Jak opisywał korespondent Polskiego Radia po zakończeniu obrad i podpisaniu dokumen- tów, premier Chruszczow ujął pod rękę Władysława Gomul- kę i Józefa Cyrankiewicza i wszyscy uczestnicy narad uda- li się na przyjęcie. We Francji Druk,,Przekroju" rozpo- czyna się we wtorek i nim numer dotrze do rąk Czy- telników, wiele może się zmienić. We Francji starły się dwie tendencje. Jedna zmierzająca do faktycznego obalenia ustroju parlamen- tarnego i oddania władzy w ręce de Gaulle'a. Druga broniąca konstytucji i de- mokratycznych zasad ustro- jowych. nie Kryzys wywołany został przez fakt, iż w parlamencie mogła wykrystalizować się trwała większość o jasnym pro- gramie. Szczególnie w sprawie Algeru brak było pozytywnego programu. Trwająca od czte- rech lat wojna w Algerze roz- palała nienawiść 9 milionów muzułmanów i pogarszała szan- se porozumienia z nimi milion z górą kolonistów fran- cuskich też się burzyło, gdyż nie widzieli wyjaśnienia swej sytuacji. W tych a warunkach wśród Izolonist Lw i wojskowol utrzymać się nie da. Tym bardziej, że najwyraźniej sięgają oni po władzę także w metropolii i rozciągnęli kontrolę nad Korsyką. A więc co? Wojna domo- wa? Rokoszanie liczą, iż wo- bec takiej perspektywy par- lament ugnie się i sam od- da władzę w ręce de Ga- ulle'a, który bardzo zręcz- nie podsuwa swe usługi ja- ko,,człowiek silnej ręki", uznawany przez rokoszan. rzą- Czy szantaż ten się powie- dzie? Czy ugrupowania libe- ralne reprezentowane w dzie ale odrzucające współpra- cę z komunistami, będą miały dość siły i zdecydowania, by przeciwstawić się szantażowi? KANDYDAT DO WŁADZY Charles de Gaulle ma lat 67. Z rojalistycznej rodziny, wy- chowany u jezuitów, absolwent ekskluzywnej szkoły wojsko- wej St. Cyr. W 1916 r. ranny pod Verdun, w niewoli nie- mieckiej, 5 prób ucieczki. Po- tem w Polsce, w misji wojsko- wej gen. Weyganda. Oficer sztabu generalnego pod marsz. Petain. W 1934 wydaje książkę,,Armia przy- szłości", w której przeciwsta- wia się francuskiej doktrynie wojennej, przewidującej wojnę pozycyjną na linii Maginota. Wróży przyszłość szybkim dzia- łaniom wojsk zmotoryzowanych i czołgów. W 1940 jako generał brygady dowodzi z powodzeniem dywi- zją pancerną. W czerwcu mia- nowany wiceministrem obrony, po kapitulacji Petaina leci do Anglii, wzywa do kontynuowa- nia oporu. Na czele sił Wolnej Francji zdobywa autorytet, ale i jest podejrzewany o dykta- torskie zakusy i kłóci się z sprzymierzeńcami. W 1944 wjeż- dża triumfalnie do Paryża. W styczniu 1946 ustępuje ze stanowiska szefa rządu popadl- szy w konflikt z parțiami de- mokratycznymi. Karton 89 Ogłoszenie jest aktualne dopóki znajduje się na stronie . Odbiór osobisty lub wysyłka