Pozostałe w ogród Warszawa

Opis oferty

Lakownica żółtawa (Ganoderma lucidum) – gatunek grzybów należący do rodziny lakownicowatych (Ganodermataceae)

Czas trwania zbiorów: 3-8 lat

Miejsce uprawy: zacienione miejsce w ogrodzie

Pierwsze zbiory: 6-12 miesięcy

Zbiór ogółem: 20%-60% wagi substratu

Temperatura hodowli: +10ºC ~ + 21ºC

Nakład pracy: średni

Ilość kołków: 20 szt

Kapelusz

8-25 cm średnicy, płaski, o kształcie półokrągłym lub nerkowatym. Początkowo jasny, cytrynowożółty, z wiekiem dość szybko zmienia kolor na żółtoczerwony, później ciemnieje do barwy purpurowej, purpurowobrązowej, w końcu czerwonoczarniawej. Powierzchnia nierówna, zwykle bruzdkowana. Brzegi owocnika wąskie, faliste, białego lub słomkowożółtego koloru. Najbardziej charakterystyczną cechą tego gatunku jest lśniąca, jakby polakierowana powierzchnia.

Trzon

Ekscentryczny lub boczny o nieregularnym, walcowatym kształcie i pokryty guzkami[5]. Może mieć długość do 15 cm i grubość do 2 cm, ma barwę podobna, jak kapelusz i również jest lśniący[6]. Istnieją jednak formy bez trzonu, przyrośnięte bokiem, lub ze szczątkowym tylko trzonem.

Rurki

Tworzą zazwyczaj jedną warstwę, rzadziej dwie lub trzy. Mają długość 2-20 (30) mm. Pory drobne, okrągłe, początkowo białawe, potem kremowe, z wiekiem brązowe. Na 1 mm mieści się ich 4-5. Po dotknięciu brązowieją.

Miąższ

Gąbczasty, biały, tuż nad rurkami ochrowy, niewyraźnie pręgowany, bez specyficznego smaku czy zapachu.

Zarodniki

Szeroko elipsoidalne, jajowate ze ściętą podstawą i bezbarwną porą rostkową, żółtobrązowe, brodawkowane, o rozmiarach 7-11 × 6-7 μm.



Poza Antarktydą występuje na wszystkich kontynentach, a także na wielu wyspach[9]. W Europie jest dość rzadki. W Polsce również jest rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – gatunek potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Czechach, na Litwie, Łotwie.

Rośnie pojedynczo lub w grupach na różnych gatunkach drzew, głównie liściastych, na drzewach iglastych spotykany jest rzadko. Można go spotkać w lasach, parkach i ogrodach na korzeniach, pniakach i dolnej części pni różnych gatunków drzew, głównie obumarłych, ale czasami także na żywych drzewach. Czasami pozornie wyrasta na ziemi, zwłaszcza przy dębach, faktycznie jednak jego trzon jest przyrośnięty do korzeni. Świeże owocniki pojawiają się latem i jesienią, starsze można spotkać cały rok.